Sonia’s hart voor onderwijs: met goesting en overtuiging blijven bouwen
Campusverantwoordelijke Sonia De Keersmaecker: Niet omdat het moet, maar omdat ze het graag doet
Wie binnenspringt op de campus van Crescendo CVO in Berlaar of Keerbergen, maakt kennis met Sonia De Keersmaecker. Al bijna eenenveertig jaar is zij actief in het volwassenenonderwijs. Ook al kan ze met vervroegd pensioen, ze blijft zich liever nog inzetten bij Crescendo CVO.
Sonia De Keermaecker: “Mensen vragen mij soms waarom ik doorga. Het antwoord is simpel: omdat ik het werk belangrijk vind. Omdat ik nog energie voel. En omdat ik het met hart en ziel doe.”
“Ik begon ooit als lesgever in het avondonderwijs. Economie, boekhouden waren eigenlijk mijn vakken. Stap voor stap rolde ik verder in de organisatie: inschrijvingen organiseren, flyers maken, lesroosters mee plannen, een cursuslocatie helpen opstarten… En voor je het weet, word je een aanspreekpunt. Als ik iets zie dat moet gebeuren, dan steek ik mijn handen uit de mouwen. En eerlijk? Ik doe dat graag.”
Een goede babbel haalt druk van de ketel
“Ik hoor het vaak: Je doet dat precies niet omdat het moet, maar omdat je het graag doet. En dat klopt. Voor mij draait het werk niet enkel om administratie, maar om mensen. Als ik zie dat mensen hun draai vinden, weer vertrouwen krijgen, dan ben ik gelukkig.”
“Wat mij drijft? Ik geloof sterk in de kracht van bijleren en in de waarde van een warm onthaal. Een fijne babbel, iemand wegwijs maken, dat haalt zoveel druk van de ketel. Zeker voor cursisten die al lang uit het onderwijs zijn.”
Mensen helpen hun plek te vinden
“Na de sluiting van onze campus in Heist-op-den-Berg, wat er toch wel ingehakt heeft, heb ik in Berlaar van bij de start meegebouwd aan de nieuwe campus. Met vallen en opstaan. De eerste inschrijvingen, de flyers in de brievenbussen, contacten met lokale verenigingen en de gemeente…. Daar ben ik trots op, omdat ik zie hoeveel mensen hier hun plek vinden. En ook in Keerbergen heb ik met veel overtuiging mee aan de campus gewerkt. Het is een fijne, laagdrempelige plek geworden waar cursisten met hun handen én hoofd aan de slag gaan.”
Leren doorzetten
“Natuurlijk ging alles niet altijd vanzelf. Er waren veel veranderingen, fusies en corona. Maar je leert om mee te bewegen, om creatief te blijven denken, om door te zetten. En soms is het ook gewoon handen uit de mouwen steken. Dat hoort erbij.”
“Ik wil dat mensen zich welkom voelen en dat ze bij ons iets kunnen leren in een omgeving waar ze gezien worden. Het gaat altijd over meer dan de lesinhoud: het gaat over mensen.”