Van leraar tot cursist: Luc Lingier over ambacht en kunst
Luc Lingier: Een man van steen tussen de vonken
‘s Ochtends vonkt het bij de lassers; in de namiddag geven de beitels van de natuursteenbewerkers het ritme aan. En tussen die twee ateliers pendelt Luc Lingier. Vele jaren gaf hij les natuursteenbewerken bij Crescendo CVO. Nu is hij terug cursist lassen én natuursteenbewerken.
“De leraar” volgt les
Luc Lingier: “Mensen kennen me vaak nog als ‘de leraar’. En ja, soms help ik wel eens. Maar ik probeer op de achtergrond te blijven. Ik ben er nu voor mijn eigen werk en niet om les te geven. Het voelt goed om cursist te zijn.”
"Lassen was een optievak aan de Academie van Antwerpen waar ik beeldhouwen studeerde. Veel stelde dat niet voor. En dan die donkere lasglazen waarmee je amper iets zag… Niks voor mij dacht ik, ook al omdat ik vooral met natuursteen werkte. Stilaan wou ik wel materialen combineren in mijn sculpturen, ook metaal. En zo kwam ik vier jaar geleden bij de opleiding lassen terecht.”
Metaal en natuursteen combineren
“Door met metaal te werken, ging een nieuwe wereld open. Het was wel aanpassen: werken met een lasbaguette, TIG-lassen en verschillende apparaten leren bedienen. Metaal reageert heel anders dan steen. Stilaan begon ik te voelen hoe ik beide kon samenbrengen. Zo werk ik nu aan een sculptuur die ‘thuiskomen’ symboliseert: twee metalen balkvormen met een doorgang in de vorm van een huis en een trap in natuursteen.”
Is het kunst of ambacht?
“Mensen vragen soms: is het kunst of ambacht? Techniek helpt natuurlijk: het maakt het werk efficiënter en je leert wat technisch mogelijk is. Maar technische perfectie is geen voorwaarde voor kunst. Soms krijg je verrassende resultaten door te experimenteren. En soms zit mijn klassieke opleiding zelfs wat in weg. Wanneer ik een hoofd boetseer, blijf ik denken aan oogkas, kaakbeen en de anatomie terwijl daarvan afwijken ook andere expressiemogelijkheden creëert.”
Kilometers maken om te leren
“Je leert hier werken met verschillende apparaten en technieken. Maar zoals bij alles moet je ‘kilometers maken’: oefenen en ervaring opdoen. Wil je lassen om in de industrie aan de slag te gaan, dan volg je best strikt het volledige traject. Je kunt ook, zoals ik, aan eigen projecten te werken om zo de techniek in de vingers krijgen. Wanneer de lesgever dan zegt: ‘Doe maar, dat is ook een leertraject’, leer je misschien niet meteen alle kneepjes van het vak, maar leer je wel in functie van je eigen werk.”
Opleidingen die uniek zijn in Vlaanderen
“Ik heb jarenlang lesgegeven, eerst in combinatie met werk als restauratiesteenkapper. Dat is een fysiek zware stiel die zijn tol eist. Toen zag ik de vacature als lesgever natuursteenbewerker in Mechelen, bij Crescendo CVO. Danny, mijn collega van het eerste uur, en ik bouwden samen de opleiding uit. We begonnen met één slijpschijf en een atelier zonder afzuiging. Stap voor stap hebben wij er iets moois van gemaakt. We organiseerden openklasavonden, namen deel aan beurzen, de Erfgoeddag en de Monumentendag.”
“Ik heb heel graag lesgegeven bij Crescendo CVO. Cursisten brengen zelf een schat aan kennis mee en daar steek je ook wat van op. Dat zorgt ook voor een goede sfeer. We hebben ‘vrienden van steen en hout’ opgericht: regelmatig organiseren wij een uitstap naar een plek van betekenis voor onze cursisten.”
“De beroepsopleidingen Natuursteenbewerker en Houtsnijwerk voor volwassenen zijn echt uniek in Vlaanderen. De vakmensen en technieken hier vind je nergens anders. Deze ateliers zijn mooie plekken geworden: ik voel mij er thuis.”